Eg diktar, diktar og diktar. Passar på å få med akkurat nok detaljar til at det verkar truverdig, nett nok, ikkje for mykje.
Eg fortel om vêr og vind, litt sånn der kjensler og kva eg gjorde. Kva eg burde ha gjort i staden for, og kvifor eg ikkje gjorde det. Vurderer og analyserer. Lever i mi eiga, oppdikta verd. Tek meg i å tru på ho sjølv.
Berre håpar læraren ikkje held ei vêrdagbok. Avslørt, eg?
Blir litt paranoid.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar