om korleis eg har det... og sann

eg har det bra. eg har det heilt fantastisk. eg har aldri hatt det sa fantastisk bra. - nar eg har det bra.
Og nar eg ikkje har det bra, jo da er det det veldig ikkje-bra.

4. mnd att no. eg tenker det blir fint a komme heim, og eg har virkelig lyst heim. men sa samtidig sa er det dumt. eg savner a merka at folk er glad i meg, og a vere glad i folk rundt meg. men eg har ikkje lyst a reise heim "enda", om 4 mnd altsa, uten a bli god i fransk, uten a bli kjent med ho kjempekjekke jenta pa skulen som har oransje jakke. Ho eg ikkje veit ka heiter, og heller ikkje fór eg har fatt sjekka ut gato bakom huset, bakom gato. og eg ser ingen grunn til at tilstanden skulle forandre seg sann heilt plutselig no, sjolv om det begynnar a naerme seg den siste tida. til no har eg ikkje blitt bedre i fransk enn engelsk, vennane mine er utvekslingsstudentar dei òg.
det fóles rett og slett litt rottent a sitte her a sei at, "jo, i franmtida sa kjem eg til a angre pa det eg ikkje gjorde i fortida." - altsa den fortida som er nett no.
eg er sikker pa at alle kjenner seg att i dette, sa eg gidd ikkje skrive noe meir om det.

tilbake til bra og ikkje-sa-veldig-bra. ein av grunnane til at det er sa vanvtittig bra nar det forst er bra trur eg skyldast friheten her. det er jo ingen her eg virkelig har alvorlige forpliktelser ovenfor. det er enkelt, eg er pa ein mate litt "alaine". men sa pa den andre sida er det kjipt nar eg det ikkje gar supa. for da er eg nok ein gong "aleine". Men pa ein annan mate. Og det er ikkje noe kjekt i det heile tatt.

Heldigvis har eg masse planar omtrendt heile tida som eg kan ga rundt a glede meg til, som blir som eit trosteargument. og det hjelper. hurra

i morgon tidleg, klokka fem, reiser eg til Londong. skal pa klassetur. 3 dagar, 2 netter. pa den maten er det ikkje for lenge om det skulle bli kjipt, og akkurat perfekt om det blir jippifantastisk.

uansett sa gar det jo bra, for eg har fatt meg nye sko. og dei ruler!


so long