Noen ganger

lukter vondt. F.eks gangen opp til fru vertsmor sin eksmann sin leilighet (uten dusj og do.)
Men det var ikkje det eg skulle skrive. Eg ville berre sei at
Noen ganger har fellestoalett i andre etasje, inni ein krok, som stinker, og som ikkje har vask. Som f.eks i gangen til eksmannen til fru vertsmor.
Ok, ok, det eg egentlig skulle skrive var at

Noen ganger tenker eg pa kor rart det egentlig er a ga rundt og berre vente. Vente pa at tiden skal ga. Eit heilt aar. Det treng ikkje vere eit tegn pa mistrivsel. Eg tenker heller at det er ganske normalt nar man far ett bestemt tidsrom a leve pa.Det treng jo ikkje a vere the final countcown. Men det er jo litt sann. Hei, du! Du far eitt aar i f.eks Belgia til a vere utvekslingsstudent, ga pa skulen, skaffe deg venner, TAKLE a vere der, laere deg eit sprak, vente pa at aret skal ga, og masse masse masse tid til a tenke. Det er umulig a slutte a tenke pa tiden. Det treng ikkje vere bevisst, men du veit det. Akkurat som eg veit at eg har diabetes, og kjem til a ha det heile livet. Det er sann det er. Her har eg alltid eit antal manadar att.
Og tenk sa masse tid ein utvekslingstudent etc har pa a tenke over heime, og det a komme heim. Og tenk pa alle forventingane som ubevisst bygger seg opp. Sa kjipt ein risikerer a fa det nar ein kjem heim. Eg haper sjolvsagt pa det beste.
I gar var det forresten 7 mnd sidan eg kom til Belgia/siden eg forlot Norge. Altsa; det har no gatt sju manadar der eg har gatt og tenkt pa livet mitt heime, som har statt absolutt heilt stille. Eg fóler verken at eg har forandra meg, eller at noen av elementa fra mitt "gamle" liv har det heller. Det vil sei livene til dekan heime. Eg kjem nok til a fa ein smekk nar eg kjem heim.
Men det eg lurer aller mest pa er; korleis skal eg takla tiden nar eg kjem heim? Kjem eg til a vere sa vand til a tenke pa "naregskalheim" at eg av vane vil fortsette med det? Og kva skal i safall det vere? Naregskalbegynnepauniversitetet?

Nei. Det trur eg ikkje eg orker!

PS: for dei som kjenner meg godt, sa har eg ikkje verdens stórste selskapsblaere, noe som fórer til at eg kvar gong eg er hos Jean-Luc, altsa eksamannen til fru vertsmor, enten ma velge mellom a holde meg til eg nesten ikkje klarer det lengre, og a grue meg veldig til a ga pa ekle doen. Det er forresten ei dór med ugjennomseelige glassprosser i, der halvparten er knust og erstatt med papp og plastikk.

Kanskje eg kan ta et bilde.
Noe som minner meg pa noe.
Eg lider av kvaler og pingviner. Kvalen er: Skal eg kjópe eit heilt ok digitalkamera, eller skal eg kjópe meg smasko til f.eks skjórt (som eg treng) og ei ny bokse (som eg treng òg)? Eg klarer ikkje a bestemme meg. Tingen er at eg har fryktelig lyst pa begge deler, og eg klarer ikkje a komme fram til ein fornuftig konklusjon.
Det verkar jo kanskje lett og velje kamera... Men sa er dei skoene SA fine! Eg trur eg ma kaste mynt og krone.